-Αύγουστος
Μα γιατί το τραγούδι να 'ναι λυπητερό
με μιας θαρρείς κι απ' την καρδιά μου ξέκοψε
κι αυτή τη στιγμή που πλημμυρίζω χαρά
ανέβηκε ως τα χείλη μου και με 'πνιξε
φυλάξου για το τέλος θα μου πεις
Σ' αγαπάω μα δεν έχω μιλιά να στο πω
κι αυτό είναι ένας καημός αβάσταχτος
λιώνω στον πόνο γιατί νιώθω κι εγώ
ο δρόμος που τραβάμε είναι αδιάβατος
κουράγιο θα περάσει θα μου πεις
Πώς μπορώ να ξεχάσω τα λυτά της μαλλιά
την άμμο που σαν καταρράχτης έλουζε
καθώς έσκυβε πάνω μου χιλιάδες φιλιά
διαμάντια που απλόχερα μου χάριζε
θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό
Σε ποιαν έκσταση απάνω σε χορό μαγικό
μπορεί ένα τέτοιο πλάσμα να γεννήθηκε
από ποιο μακρινό αστέρι είναι το φως
που μες τα δυο της μάτια πήγε κρύφτηκε
κι εγώ ο τυχερός που το 'χει δει
Μες το βλέμμα της ένας τόσο δα ουρανός
αστράφτει συννεφιάζει αναδιπλώνεται
μα σαν πέφτει η νύχτα πλημμυρίζει με φως
φεγγάρι αυγουστιάτικο υψώνεται
και φέγγει από μέσα η φυλακή
Πώς μπορώ να ξεχάσω τα λυτά της μαλλιά
την άμμο που σαν καταρράχτης έλουζε
καθώς έσκυβε πάνω μου χιλιάδες φιλιά
διαμάντια που απλόχερα μου χάριζε
θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό
-August
But why does the song have to be sad
it feels like it cut a piece from my heart
and at this moment, though I'm flooded with joy
it rose up to my lips and drowned me...
save yourself for the end, you will tell me
I love you but i haven't the voice to tell it to you
and this is a sadness that is unbearable
I'm melting in pain because I also feel
that the road we're taking is impassable...
be strong, it will pass, you will tell me
How can I forget her tangled hair
the sand washing me like a waterfall while she leaned over me
thousands of kisses, diamonds she gave me with open hands
I'll go to her, and let it damage me
Upon which ecstacy at a magic dance
could such a creature have been borne
from which distant star is the light
that went to hide within her two eyes
and me, the lucky one who has seen it
Within her eyes, a tiny sky
it has lighting, clouds and unfolds itself
but when the night falls it is flooded with light
an August moon rises
illuminating the prison inside
How can I forget her tangled hair
the sand that washed me like a waterfall, while she leaned over me
thousands of kisses, diamonds she gave me with open hands
I'll go to her, and let it damage me
You can enjoy that song here:
Μα γιατί το τραγούδι να 'ναι λυπητερό
με μιας θαρρείς κι απ' την καρδιά μου ξέκοψε
κι αυτή τη στιγμή που πλημμυρίζω χαρά
ανέβηκε ως τα χείλη μου και με 'πνιξε
φυλάξου για το τέλος θα μου πεις
Σ' αγαπάω μα δεν έχω μιλιά να στο πω
κι αυτό είναι ένας καημός αβάσταχτος
λιώνω στον πόνο γιατί νιώθω κι εγώ
ο δρόμος που τραβάμε είναι αδιάβατος
κουράγιο θα περάσει θα μου πεις
Πώς μπορώ να ξεχάσω τα λυτά της μαλλιά
την άμμο που σαν καταρράχτης έλουζε
καθώς έσκυβε πάνω μου χιλιάδες φιλιά
διαμάντια που απλόχερα μου χάριζε
θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό
Σε ποιαν έκσταση απάνω σε χορό μαγικό
μπορεί ένα τέτοιο πλάσμα να γεννήθηκε
από ποιο μακρινό αστέρι είναι το φως
που μες τα δυο της μάτια πήγε κρύφτηκε
κι εγώ ο τυχερός που το 'χει δει
Μες το βλέμμα της ένας τόσο δα ουρανός
αστράφτει συννεφιάζει αναδιπλώνεται
μα σαν πέφτει η νύχτα πλημμυρίζει με φως
φεγγάρι αυγουστιάτικο υψώνεται
και φέγγει από μέσα η φυλακή
Πώς μπορώ να ξεχάσω τα λυτά της μαλλιά
την άμμο που σαν καταρράχτης έλουζε
καθώς έσκυβε πάνω μου χιλιάδες φιλιά
διαμάντια που απλόχερα μου χάριζε
θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό
-August
But why does the song have to be sad
it feels like it cut a piece from my heart
and at this moment, though I'm flooded with joy
it rose up to my lips and drowned me...
save yourself for the end, you will tell me
I love you but i haven't the voice to tell it to you
and this is a sadness that is unbearable
I'm melting in pain because I also feel
that the road we're taking is impassable...
be strong, it will pass, you will tell me
How can I forget her tangled hair
the sand washing me like a waterfall while she leaned over me
thousands of kisses, diamonds she gave me with open hands
I'll go to her, and let it damage me
Upon which ecstacy at a magic dance
could such a creature have been borne
from which distant star is the light
that went to hide within her two eyes
and me, the lucky one who has seen it
Within her eyes, a tiny sky
it has lighting, clouds and unfolds itself
but when the night falls it is flooded with light
an August moon rises
illuminating the prison inside
How can I forget her tangled hair
the sand that washed me like a waterfall, while she leaned over me
thousands of kisses, diamonds she gave me with open hands
I'll go to her, and let it damage me
You can enjoy that song here:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου